Ukochoł cłek te wysokie granie
i choć ni mo siyły wdrapuje się na nie
a kie juz stanie na nojwyzsym scycie
westchnie i powie :"Kochom wos nad zycie"
......
I zakochoł siy cłowiek w tyj góralskiyj ziymi
nic co by siy stało tego nie łodmiyni
nie jedyn siy cłek pomodli do Boga
coby tyndy jego łostatnio sła droga.
......
Chciałaby stać tak wiecznie
na trawie, w deszczu i w śniegu
chciałaby czuć się bajecznie
nie musząc żyć ciągle w biegu
Chciałaby móc nacieszyć oczy
niebem, wodą, skałami
i codziennie od nowa kroczyć
krętymi ze skał szlakami
i śpiewać po cichu piosenki
tak żeby tylko serce słyszało
i słuchać natury dźwięki
bo dusza wciąż woła mało


/Magdalena Dziubas - Kolendowicz/